ทุติยวรรคที่ 2

1. ชฏิลสูตร

ไม่ควรวางใจ เพราะเห็นครู่เดียว

[354] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหาร-
บุพพารามปราสาทของมิคารมารดา กรุงสาวัตถี.
สมัยนั้น ในเวลาเย็น พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จออกจากที่เร้นแล้ว
ประทับนั่งที่นอกซุ้มประตู.
ครั้งนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลเสด็จเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว
ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วประทับนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.
[355] สมัยนั้น ชฏิล 7 คน นิครนถ์ 7 คน อเจลก 7 คน เอก-
สาฎกนิครนถ์ 7 คน ปริพาชก 7 คน ผู้มีขนรักแร้ เล็บ และขนยาว ถือ
เครื่องบริขารต่าง ๆ เดินผ่านไปในที่ไม่ไกล พระผู้มีพระภาคเจ้า.
ทันใดนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลก็เสด็จลุกจากอาสนะทรงกระทำพระ-
ภูษาเฉวียงพระอังสาข้างหนึ่ง ทรงจดพระชานุมณฑลเบื้องขวา ณ พื้นแผ่นดิน
ทรงประณมอัญชลีไปทางชฎิล 7 คน นิครนถ์ 7 คน อเจลก 7 คน เอก-
สาฎก 7 คน ปริพาชก 7 คน เหล่านั้นแล้ว ทรงประกาศพระนาม 3 ครั้งว่า
ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าคือ พระราชาปเสนทิโกศล . . . ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้า คือ
พระราชาปเสนทิโกศล.
ลำดับนั้น เมื่อชฎิล 7 คน นิครนถ์ 7 คน อเจลก 7 คน เอก-
สาฎก 7 คน ปริพาชก 7 คนเหล่านั้น เดินผ่านไปได้ไม่นาน พระเจ้า